Chapter Ten .

15 komentarzy = kolejny rozdział <3
Przepraszam , że tak długo musieliście czekać ...
naprawdę nie miałam czasu by cokolwiek tu dodać .
Chociażby , że bym chciała to nie mogłam .
Codziennie jak nie jakiś lekarz to kontrola :c
Ale ja już was nie zanudzam i życzę miłego czytania :*
mam nadzieję , że się spodoba ...
***

Przemek był ewidentnie zaskoczony i w pierwszej chwili nie wiedział o czym teraz mowa .

-Tak pytam się o co chodzi , bo naprawdę nie rozumiem powodu o którego jesteś zła – mówił spokojnie .

-To proszę bardzo ! włącz laptopa , poprzeglądaj niektóre zdjęcia i wtedy może zrozumiesz ! –powiedziałam i chciałam wyjść z pokoju , na co on mi nie pozwolił . Chwycił mnie w pasie i przyciągnął ku sobie .

-Jeżeli rozmawiamy , to rozmawiajmy i wyjaśnijmy to do końca . A nie , że ty wychodzisz i zostawiasz mnie z tym wszystkim . – tłumaczył mi prosto w oczy .

-To łaskawie mnie puść – warknęłam .

-Mogę liczyć na to , że w końcu się dowiem o czym ty mówisz ? – spytał .

-Ja już ci powiedziałam , to co miałam do powiedzenia . Spójrz w swoje zdjęcia na laptopie i wtedy pogadamy . – odpowiedziałam oschle .

-Oglądałaś moje zdjęcia na laptopie ? – spytał bardzo zdziwiony .

-Tak , oglądałam . Chciałam sobie pooglądać , popatrzeć , poznać bliżej mojego chłopaka , dowiedzieć się czegoś o tobie poprzez zdjęcia … i się dużo dowiedziałam . – powiedziałam rozglądając się wszędzie dokoła  .

-Wiesz dobrze , że nie mam przed tobą tajemnic i bym ci je sam pokazał , ale co to ma wspólnego ? – dopytywał .

-A to , że ledwo co otwarłam folder wyskoczyło mi przed oczami strasznie romantyczne zdjęcia . A co jest najlepsze byłeś z tam tylko ty , jakaś dziewczyna , Przytulanko przy jeziorku i wszędzie . – odparsknęłam .

-To o to ci chodzi … Co w tym dziwnego , ty też miałaś chłopaka ! – odbiegał od tematu .

-Zgadza się miałam chłopaka , o którym ty wiesz . To nie ja mówiłam , że nie byłam w żadnym takim głębszym związku … - powiedziałam .

-Dobra , chodź tu to ci wszystko wyjaśnię . – powiedział , chwycił za rękę i pociągnął . Tak , że wylądowałam na nim siedząc na kolanach .

-Teraz mnie uważnie posłuchaj , bo nie chcę już nigdy wracać do tego tematu . Ta dziewczyna na zdjęciach to moja … nie wiem jak to nazwać . No mogę powiedzieć , że najukochańsza osoba na świecie . Ale niestety stało się , jak się stało . – mówił ze smutnym wyrazem twarzy .

-To znaczy ? – spytałam .

-To znaczy , że Wiktoria odeszła tam do góry . Tam gdzie na pewno będzie już bezpieczna , gdzie jej nic nie grozi . Wiktoria umarła dwa lata temu . Potrącił ją samochód , a ja nie mogłem nic zrobić . Wiki trenowała boks . Walczyła o życie prawie pół roku , jednak tej walki nie wygrała . Te zdjęcia naprawdę wiążą się z wieloma miłymi wspomnieniami , więc proszę nie oczekuj , że się ich pozbędę . Była dla mnie jak siostra , przyjaciółka i dziewczyna . Nie mówiłem ci o niej , bo naprawdę nie chciałem do tego wracać . Wiem , że Wiktorii zależałoby na moim szczęściu …  teraz liczysz się tylko ty skarbie , kocham cię . – wytłumaczył , pogładził po włosach i przytulił do siebie .

Po moich policzkach spłynęły łzy ... łzy szczęścia , smutku i bezradności . Nareszcie spłynęły po mnie wszystkie dzisiejsze nerwy . Cieszyłam się , że nareszcie sobie wszystko wyjaśniliśmy . Było mi bardzo głupio z tego , że zrobiłam mu taką wojnę …

-Ja ciebie też kocham , przepraszam nie powinnam … - powiedziałam , odsunęłam głowę od jego klatki piersiowej i podniosłam ją do góry . Popatrzyłam na Przemka , tam też zobaczyłam delikatnie mokre policzki . Teraz poczułam , jaki cios mu zadałam . Przemek spojrzał na mnie i wytarł moje łzy po czym ja zrobiłam to samo . Pierwszy raz widziałam tak uczuciowego chłopaka , naprawdę go kochałam .

Leżeliśmy  tak wtuleni w siebie zatraceni w sobie , nie zwracając uwagi która to już godzina aż , do czasu kiedy nie wpadła do naszego pokoju reszta towarzystwa .

-Z wami umawiać się punktualnie , to naprawdę... – powiedział uśmiechnięty Zengi .

-Dalej ubierać się i idziemy na stok . – pośpieszał Maciek .

-Nie chce nam się – odpowiedział przytulając się do mnie jeszcze bardziej Przemek .

-Ale z was duuuuuuupy – podsumował Piotrek .

-Ty się dupo nie odzywaj – zaśmiał się Przemek .

-To jak idziecie czy nie ? – spytał Zengi .

-Idziemy kochanie czy zostajemy ? – skierował pytaniem do mnie Przemek .

-Szczerze ? to mi się nie chce – uśmiechnęłam się szeroko .

-No i dobrze , bo mi też . Więc zostajemy . Może jutro pójdziemy . – uśmiechnął się szeroko Przemek .

-Ale nas zrobili , ej ! – zaśmiała się Kaja .

-Będziecie dupy płaszczyć ? Dalej zawijajcie z nami . – namawiała nas Doma .

-Dajcie im nacieszyć się sobą – dołączyła do dyskusji Ada .

-Dobra , dobra tylko uważajcie żebym za dziewięć miesięcy wujkiem nie został – zaczął śmiać się Piter .

-Już ty się o to młody nie martw . Zajmij się lepiej tym , żebym to ja nim nie został – zaśmiał się Przemo .

-Dobra , dalej chodźcie bo gorąco w tych kurtkach – powiedział Tobiasz i skierował się w stronę drzwi .

-Miłego , nie połamcie się tam – krzyknęłam za nimi , gdy już wychodzili .

 -To jakie plany na dzisiaj mamy skarbie ? – szepnął mi na ucho .

-A co proponujesz ? – odpowiedziałam pytaniem .

-Proponuje pozwiedzać miasto tylko we dwoje – ponownie szepnął i pocałował mnie w poliko .

-Dobry pomysł , to co ? ja idę się przebrać i możemy iść – uśmiechnęłam się i pocałowałam go w usta . On chwycił mnie w pasie i przeciągnął na siebie . Leżałam tak na jego brzuchu i wpatrywałam się w jego oczy .

-Przepraszam , za dzisiaj – zaczęłam .

-Nie masz za co – uśmiechnął się delikatnie .

-Właśnie , że mam . Zachowałam się jak taka idiotyczna gówniara , ale naprawdę nie pomyślałam . – tłumaczyłam .

-Kochanie przynajmniej sobie to wyjaśniliśmy , to ja powinienem ci powiedzieć o tym od samego początku . – odpowiedział .

-Niepotrzebnie robiłam taką wojnę , poniosły mnie trochę emocje .

-A no właśnie , jeszcze jednego nie wyjaśniliśmy …

-Co masz na myśli ? – spytałam zdziwiona .

-Co miały znaczyć dzisiaj te papierosy ?! – spojrzał na mnie srogim wzrokiem .

-Od czasu do czasu zdarza mi się zapalić , to tyle … a teraz idę się ubrać – powiedziałam odbiegając od tematu i chciałam wstać na co Pawlicki mi nie pozwolił .

-Co ci da to uciekanie od tematu , skoro i tak wiesz , że ci nie odpuszczę ! Nie chcę , aby moja dziewczyna paliła te świństwa . Ja chcę z tobą pożyć i przeżyć jak najdłużej i nie chcę abyś marnowała swoje zdrowie , dla jakieś głupiej fajki . Co ci to daje , że zapalisz ? Uszczęśliwia cię to ? Wątpię w to . A więc od kiedy palisz ? – wyjechał litanią , gorzej niż moja mama .

-Od jakiegoś roku , ale jakie to ma znaczenie ? nie palę zbyt dużo . – powiedziałam .

-Niszczysz tylko swoje zdrowie .

-Do czego zmierzasz ? – spytałam .

-A do tego , że właśnie od dzisiaj przestajesz palić i robisz to dla mnie i dla naszej przyszłości – oznajmił .

-Ale .. – nie zdążyłam dokończyć .

-Żadne ale ! Zrobisz to dla mnie , czy nie ? – spytał strasznie poważnie .

-Zrobię – oświadczyłam stanowczo .

-A więc teraz jeszcze oddaj mi twoje papierosy – rozkazał a ja wstałam , podeszłam do torebki i wyciągnęłam z nich pudełko fajek , z wielkim zawahaniem oddałam je Przemkowi , a on bez zastanowienia otworzył okno i wyrzucił je przez nie .

-I tak ma być – powiedział i przytulił mnie do siebie .

Odkleiłam się od Przemka i poszłam się ubrać , wybrałam pierwsze lepsze ubranie .Uczesałam się , ogarnęłam , spakowałam do torebki to co potrzebne i mogliśmy iść .

Było jakoś po 14 , kiedy wychodziliśmy już z naszego hotelu .

-Jedziemy samochodem , czy dzisiaj się przejdziemy ? – spytał Przemek .

-Spacerkiem kochanie , spacerkiem – zaśmiałam się .

Szliśmy tak przed siebie i szliśmy trzymając się wspólnie za ręce . Nawet nie dało się odczuć zimna jakie było na dworze . Po dobrych 20 minutach znaleźliśmy się w samym środku Karpacza , czyli na rynku . Weszliśmy do jednych z kawiarni , zamówiliśmy sobie po kubku gorącej czekolady . Później pozwiedzaliśmy trochę uliczki i zakątki miasta . Było naprawdę pięknie . Bawiliśmy się jak takie dzieci na torze saneczkowym . Robiliśmy pełno zdjęć , by uwiecznić to wszystko . Jak zresztą zawsze nie obyło by się bez rozpoznania Przemka i półgodzinnego czekania , aż się nie znudzą . Nawet się nie spostrzegliśmy a było już po 18 . Postanowiliśmy pomału wracać do hotelu .

* * *

Pytałam już za co lubicie bloga , to może teraz pytanko : czy przeszkadza wam coś w tym blogu i czy chcielibyście abym coś zmieniła w formie pisania lub tematu . 

Piszcie wszystkie wasze zastrzeżenia , jeśli macie :)